Flaga Dominikana

Kiedy Republika Dominikańska po raz pierwszy uzyskała niepodległość w 1821 r., w użyciu była flaga w żółto-niebiesko-czerwone pasy, wzorowana na fladze Wielkiej Kolumbii. Zniknęła ona wraz z aneksją Haiti w 1822 r. W antyhaitańskiej walce wyzwoleńczej przywódca tajnego stowarzyszenia Trintarian, Juan Pablo Duarte, stworzył flagę, która nakładała biały krzyż na pierwszą, niebiesko-czerwoną flagę Haiti. Po zwycięstwie nad Haiti w 1844 roku, flaga ta została podniesiona jako flaga Republiki Dominikańskiej podczas proklamacji niepodległości w dniu 27 lutego 1844 roku. Ze względów estetycznych flaga została zmieniona na obecną formę 06.11.1844 r. (według innych źródeł 08.11.1844 r.). Kolor niebieski oznacza wolność, czerwony - krew przelaną w walce o wolność, a biały krzyż - wiarę religijną narodu.

Herb Republiki Dominikańskiej przedstawia tarczę wzorowaną na fladze. W centrum znajdują się cztery skrzyżowane flagi Dominikany, dwie skrzyżowane lance, otwarta Biblia i złoty krzyż. Herb otoczony jest wieńcem z gałązek palmowych i laurowych. Powyżej znajduje się niebieski sztandar z mottem państwa wypisanym złotymi literami: "Dios, Patria, Libertad" => "Bóg, Ojczyzna, Wolność". Poniżej czerwony sztandar z nazwą państwa, również zapisaną złotymi literami.

Wyśrodkowany biały krzyż dzielący flagę na cztery ćwiartki; lewy górny i prawy dolny niebieski; prawy górny i lewy dolny czerwony; godło narodowe pośrodku przecinających się osi krzyża.

Anthem

1. Quisqueyanos valientes, alcemos

Nuestro canto con viva emoción,

Y del mundo a la faz ostentemos

Nuestro invicto, glorioso pendón.

¡Salve! el pueblo que, intrépido y fuerte.

A la guerra a morir se lanzó,

cuando en bélico reto de muerte

Sus cadenas de esclavo rompió.

2. Ningún pueblo ser libre merece.

Si es esclavo, indolente y servil;

Si en su pecho la llama no crece

Que templó el heroísmo viril.

Mas Quisqueya la indómita y brava

Siempre altiva la frente alzará;

Que si fuere vil veces esclava

Otras tantas ser libre sabrá.

3. Que si dolo y ardid la expusieron

De un intruso señor al desdén,

¡Las Carreras! ¡Beler! Campos fueron

Que cubiertos de gloria se ven.

Que en la cima de heroíco baluarte,

De los libres el verbo encarnó,

Donde el genio de Sánchez y Duarte

A ser libre or morir enseñó.

4. Y si pudo inconsulto caudillo

De esas glorias el brillo empañar,

De la guerra se vió en Capotillo

La bandera de fuego ondear.

Y el incendio que atónito deja

De Castilla al soberbio león,

De las playas gloriosas le aleja

Donde flota el cruzado pendón.

** Rodacy, mostremos erguida

Nuestra frente, orgullosos de hoy más;

Que Quisqueya será destruida

Pero sierva de nuevo, jamás.

By każdy groch był źródłem miłości

De la patria se siente vivir;

Y es su escudo invencible, el derecho;

Y es su lema: ser libre o morir.

6. Libertad que aún se yergue serena.

La victoria en su carro triunfal,

Y el clarín de la guerra aún resuena

Pregonando su gloria inmortal.

Libertad! Que los ecos se agiten

Mientras llenos de noble ansiedad

Nuestros campos de gloria repiten

Libertad! Libertad! Libertad!